中文简体انتخاب فناوری ترانسفورماتور مناسب یک تصمیم مهم است که بر ایمنی ، هزینه ، قابلیت اطمینان و ردپای عملیاتی تأثیر می گذارد. مدعیان اصلی - ترانسفورماتورهای نفتی و ترانسفورماتورهای نوع خشک-هر یک دارای مزایا و محدودیت های مشخصی هستند.
فن آوری های اصلی تعریف شده
ترانسفورماتورهای ناشی از نفت: این واحدها از روغن عایق تخصصی (معدنی یا استر مبتنی بر) برای ارائه کارکردها استفاده می کنند: تأمین عایق الکتریکی برتر ، گرمای از بین بردن ناشی از تلفات هسته و سیم پیچ و محافظت از اجزای داخلی در برابر رطوبت و اکسیداسیون. هسته و سیم پیچ ها کاملاً در این روغن درون یک مخزن مهر و موم شده غوطه ور هستند.
ترانسفورماتورهای نوع خشک: این ترانسفورماتورها از مواد عایق جامد (به طور معمول رزین اپوکسی آغشته به فشار خلاء (VPI) ، رزین ریخته گری ، یا کمبریک لاک) برای سیم پیچ ها استفاده می کنند و در درجه اول برای خنک کننده به گردش هوا محیط (طبیعی یا اجباری) متکی هستند. هیچ دی الکتریک مایع وجود ندارد.
عوامل مقایسه کلیدی:
ایمنی و خطر آتش سوزی:
نفتیمر: روغن عایق قابل اشتعال است و یک خطر آتش سوزی بالقوه ، به ویژه در شرایط گسل یا اضافه بار شدید را نشان می دهد. روغن معدنی برای کاهش آسیب های زیست محیطی در صورت نشت به سیستم های مهار (مانند گودال های گرفتن) نیاز دارد. مایعات جدیدتر از گازهای با کمتری (سیلیکون ، استرهای مصنوعی ، استرهای طبیعی) ایمنی در برابر آتش (نقاط آتش سوزی بالاتر) را بهبود می بخشند اما گران تر هستند. سیستم های سرکوب آتش اغلب به ویژه برای تاسیسات داخلی اجباری هستند.
نوع خشک: به طور کلی به دلیل عدم وجود مایع قابل اشتعال ، خطر آتش سوزی پایین تر در نظر گرفته می شود. آنها در شرایط آتش سوزی حداقل دود و گاز سمی تولید نمی کنند (به ویژه برای رزین ریخته گری). این امر باعث می شود آنها ذاتاً برای نصب در داخل ساختمانها ، مواد نزدیک قابل احتراق یا در مناطق پرجمعیت ایمن تر باشند. کدهای آتش نشانی اغلب امکان نصب مستقیم در فضاهای اشغالی با حداقل محدودیت ها را فراهم می کنند.
ملاحظات زیست محیطی:
در صورت بروز نشت روغن ، خطر آلودگی خاک و آب وجود دارد ، که نیاز به مهار ثانویه قوی دارد. دفع روغن عایق استفاده شده نیاز به کار و بازیافت تخصصی دارد. روغن معدنی قابل تجزیه قابل تجزیه اما کند است. مایعات استر تجزیه پذیری بالاتری را ارائه می دهند. بازیافت پایان عمر هسته/سیم پیچ استاندارد است ، اما رسیدگی به روغن باعث پیچیدگی می شود.
نوع خشک: خطر آلودگی خاک یا آب را از نشت مایع از بین می برد. دفع به طور کلی ساده تر و خطرناک تر است و با تمرکز بر روی مواد عایق هسته ، سیم پیچ و جامد. هیچ سیستم مهار نفت مورد نیاز نیست.
عملکرد و مناسب بودن برنامه:
نفتیمر: به دلیل قابلیت انتقال حرارت برتر روغن روغن ، در برنامه های پرقدرت (به طور معمول بالاتر از 10 MVA ، که تا چند صد MVA گسترش می یابد) برتری دارد. آنها به خصوص با بار کامل بسیار کارآمد هستند و به دلیل ظرفیت حرارتی روغن ، اضافه بار و هارمونیک را بهتر می کنند. این روغن همچنین محافظت ذاتی در برابر رطوبت و آلودگی برای مونتاژ هسته/سیم پیچ را فراهم می کند و به زندگی طولانی مدت (اغلب 25-40 سال) با نگهداری مناسب کمک می کند. غالب در پست های ابزار ، گیاهان صنعتی (کارخانه ها ، پالایشگاه ها) ، مجتمع های بزرگ تجاری و مزارع انرژی تجدید پذیر (پست های باد/خورشیدی).
نوع خشک: عملکرد به طور کلی در رتبه بندی های بالاتر (به طور معمول حداکثر در حدود 15-30 MVA برای رزین ریخته گری ، پایین تر برای VPI) به دلیل محدودیت های خنک کننده هوا محدود است. آنها نسبت به تخریب عملکرد از شرایط محیط مانند گرد و غبار ، رطوبت و جوهای خورنده مستعد هستند و برای محیط های سخت نیاز به محفظه های خاص (رتبه بندی IP) دارند. قابلیت اضافه بار کمتر از واحدهای پر از روغن است. مناسب برای نیازهای کمتری و متوسط ، به ویژه در داخل خانه: ساختمانهای تجاری (بیمارستان ها ، مدارس ، دفاتر ، مراکز داده) ، امکانات صنعتی که به واحدهای داخلی (خطوط تولید نزدیک) ، تونل ها ، معادن (مجاز) و مکان هایی که در اولویت ایمنی آتش سوزی قرار دارند ، نیاز دارند.
نصب و فضا:
نفتیمر: به فضای قابل توجهی برای خود ترانسفورماتور نیاز دارید ، به علاوه ترخیص های اجباری برای ایمنی در برابر آتش و غالباً چاله ها/حومه های مهار بزرگ. نصب در فضای باز استاندارد است. نصب داخلی خواستار طاق های دارای درجه آتش سوزی با سیستم های پیشرفته زهکشی ، تهویه و سرکوب است و هزینه های مدنی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. واحدها به طور کلی سنگین تر هستند.
نوع خشک: انعطاف پذیری نصب بیشتری را ارائه دهید. آنها را می توان مستقیماً در اتاقهای برقی مجاور بارها قرار داد و هزینه کابل و تلفات را کاهش داد. هیچ مهار نفتی لازم نیست ، و آماده سازی سایت را ساده می کند. آنها اغلب سبک تر هستند و به واحدهای نفتی در داخل خانه نیاز به تهویه کمتری دارند (هرچند جریان هوای کافی بسیار مهم است). نیازهای فضا در هر KVA معمولاً بالاتر از واحدهای نفتی است.
هزینه نگهداری و چرخه زندگی:
نفتیمر: نیاز به تعمیر و نگهداری منظم و فعال: نمونه گیری و آزمایش دوره ای روغن (استحکام دی الکتریک ، رطوبت ، تجزیه و تحلیل گاز حل شده) برای نظارت بر سلامت عایق و تشخیص گسل های اولیه ، بازرسی های بصری ، چک های بوشینگ و تصفیه/جایگزینی بالقوه روغن. در حالی که تعمیر و نگهداری هزینه را اضافه می کند ، این فناوری قوی است و طول عمر طولانی مدت را ارائه می دهد. قیمت خرید اولیه اغلب در هر KVA نسبت به نوع خشک پایین تر است ، اما کل هزینه نصب شده (از جمله مهار/طاق) و هزینه های نگهداری باید در آن مورد بررسی قرار گیرد.
نوع خشک: تعمیر و نگهداری به طور کلی ساده تر و مکرر است ، با تمرکز بر تمیز کردن (برای جلوگیری از ایجاد گرد و غبار مانع خنک کننده) ، بررسی اتصالات و تأیید فن های خنک کننده (در صورت وجود). هیچ آزمایش روغن لازم نیست. قیمت خرید برای هر KVA معمولاً بالاتر از واحدهای قابل مقایسه با نفت است. با این حال ، پس انداز را می توان از طریق کاهش پیچیدگی نصب (بدون طاق) ، هزینه های نگهداری پایین و حق بیمه بالقوه پایین تر در برخی مکان ها به دلیل کاهش خطر آتش سوزی تحقق بخشید.
هیچ نوع ترانسفورماتور جهانی "بهترین" وجود ندارد. ترانسفورماتورهای ناشی از نفت همچنان اسب کار برای کاربردهای پرقدرت و با راندمان بالا ، به ویژه در فضای باز و یا در تنظیمات صنعتی اختصاصی ، ارائه طول عمر و عملکرد قوی ، هرچند با ملاحظات مربوط به ایمنی در برابر آتش ، حفاظت از محیط زیست و نگهداری مداوم هستند. ترانسفورماتورهای نوع خشک یک راه حل حیاتی را ارائه می دهند که در آن ایمنی در مورد آتش سوزی ، نگرانی های زیست محیطی یا قرار دادن داخلی از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد ، به ویژه برای نیازهای کمتری و متوسط. $ $
تلفن:
ایمیل:
اضافه کردن:
